Peru(j)aantje gaat voor sportief!
Door: Carlijn Jaanen
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
26 April 2014 | Peru, Lima
Nadat ik afscheid had genomen van Janneke (die ik overigens alweer eerder terug ga zien dan verwacht) en mijn nieuwe vriend Arturo en de nodige traantjes had weggepinkt (verrassend!), konden mijn drie weken in Peru dan toch gaan beginnen. Ik begon mijn trip in de hoofdstad Lima, een immens grote stad waar ik mijn draai niet helemaal gevonden kreeg. Mooie oude, pittoreske gebouwen worden afgewisseld met uit de grond gestampte moderne flats, waardoor het geen geheel vormde. Daarnaast vond ik het vooral erg chaotisch en de mensen opdringerig, waardoor ik er toe genoodzaakt was om hier en daar wat valse namen uit te wisselen om niet getraceerd te kunnen worden op Facebook. Om toch een beetje beeld van de stad te krijgen besloot ik een fietstour te volgen en heb ik zelf wat rondgesjouwd door de stad.
Lima had me dus niet helemaal te pakken gekregen, waardoor ik besloot snel door te reizen naar Cusco. En in deze stad kreeg ik dan wel weer meteen flashbacks naar mijn geliefde Bolivia; Cusco is een heerlijk idyllisch, rustig en een tikkie toeristisch stadje waar het echte Peru naar voren komt. Cusco is gelegen op gemiddeld 4000 meter hoogte, waardoor ik ook een beetje last kreeg van de hoogte die behoorlijk op je adem slaat. Ik voelde me als een oude vrouw die nooit gesport heeft en een conditie van zwaar onder het gemiddelde heeft (dat laatste is dan misschien wel een beetje het geval). De eerste daagjes heb ik dus lekker op mijn gemak gedaan, voordat mijn hoogtepunt op het programma stond, namelijk de Machu Picchu. Nou leek het lopen van de vijfdaagse Inca Trail mij niet helemaal op het lijf geschreven (dat zou waarschijnlijk irritatie en huilbuien met zich meebrengen), dus besloot ik te kiezen voor de vierdaagse Inca Jungle Trail. We begonnen onze trip met mountainbiken om van 4000 meter af te dalen naar 1000 meter. Nou kan ik niet zeggen dat ik echt het gevoel heb dat ik flink gefietst hebt, want omdat de vaart er nogal in zat hoefde ik niet echt te trappen. We startten in de wolken in de regen, fietsten door bergen en rivieren en eindigden uiteindelijk zeiknat en modderig in het zonnetje. Er zaten toch even wat spannende stukken tussen, er rekening mee houdend dat de Peruaanse chauffeurs echt verschrikkelijk zijn. Na het mountainbiken stond het raften op het programma, wat ik ook weer van mijn lijstje af kan strepen en zeker de moeite waard was. Wederom zeiknat (en dus was ik met mijn goede voorbereiding al bijna door mijn kleren heen) keerden we terug naar het hostel om te genieten van een welverdiend diner en gingen we op tijd naar bed.
Op dag twee stond dan het echte hiken op het programma (maar liefst 20 kilometer en laat ik daarbij zeggen dat Peru iets minder vlak is dan Nederland), waar ik stiekem wel een beetje tegenop zag. We begonnen de trekking in de jungle van Peru, waarbij het lijkt alsof je door een fruitwinkel loopt. Bananen, avocado’s, maracuya’s, sinaasappels, ananas, cacaobonen, cocabladeren, papaya’s en koffiebonen kunnen overal vers geplukt worden. Nou gaat mijn voorkeur normaal gesproken meer uit naar chips of chocola, het is toch wel heel bijzonder om alles zo vers binnen handbereik te hebben en laat het mij dan ook nog eens veel beter smaken. Ik heb mij dan ook voorgenomen in Nederland vaker fruit te gaan eten! Na het junglegedeelte vervolgde wij onze tocht door de woeste natuur op behoorlijke steile en hoge gedeeltes naast de afgrond. Waar ik drie weken geleden nog heel stoer uit een vliegtuig sprong, begon het me nu toch een beetje te duizelen en was ik toch een lichte vorm van hoogtevrees aan het ontwikkelen. Af en toe keek ik naar beneden en bedacht ik me dat één onoplettende blik en een verkeerde stap me zomaar eens fataal zou kunnen worden en ik overgeleverd zou worden aan Pachamama (Moeder Aarde)! Na het op sommige stukken toch wel behoorlijk afzien, sloten wij de dag af bij de Hotsprings (wat weer veel goed maakte) waar we lekker konden ontspannen en ons voor konden bereiden op dag drie.
Onderdeel van dag drie was de ziplining en daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Ik heb mij laten vertellen dat deze kabelbaan met 200 meter de hoogste van heel Zuid-Amerika was en dat moest ik dus mee maken. De eerste afdaling was best een beetje spannend, als je je bedenkt dat je toch maar aan een kabel hangt, maar zodra de voetjes de vloer niet meer raken voel je je zo vrij als een vogel. Wat gaaf! Bij de volgende afdalingen heb ik me zelfs over laten halen om de 'Spiderman' (ondersteboven) en de 'Superwoman' (horizontaal zwevend) te doen, waarbij ik dan weer geen last had van hoogtevrees. Ik blijf mezelf nog verbazen...! Na de ziplining stonden de laatste kilometers wandelen op het programma om uiteindelijk te eindigen bij Aguas Caliente, het dorp van de Machu Picchu en daarmee ook het meest toeristische dorp van Peru. Dat werd dus vroeg naar bed, want de volgende dag ging de wekker om 4.00 uur 's morgens. Nu we toch al zo goed bezig waren geweest deze dagen, nam ik dan ook de trap naar boven in plaats van de bus. Best zwaar op een lege maag een uur naar boven ploeteren, maar het is gelukt (met behulp van het kauwen van wat cocabladeren). En daar stonden we dan ineens oog in oog met de Machu Picchu, het hoogtepunt van Zuid-Amerika. In het begin was het aardig bewolkt, maar zodra de wolken wegtrokken hadden we een prachtig uitzicht over het Incadorp. Een beetje jammer was dat het Engelse niveau van onze gids gelijk lag met mijn Spaanse niveau en ik daardoor niet alles tot in de puntjes begrepen heb, maar dat mocht de pret niet drukken. Al met al denk ik dat de Machu Picchu een beetje tot een hype gemaakt is, maar dat neemt niet weg dat ik aardig onder de in druk was. Zo ver als je kijkt zie je alleen maar bergen, bergen en nog eens bergen om daar dan ineens een dorp te vinden. Hoe ze dat ooit voor elkaar hebben gekregen? Respect voor de Inca's!
De volgende dag nam ik de trein terug naar Cusco om van daaruit verder te reizen naar Arequipa in het Zuiden van Peru. Arequipa is vergelijkbaar met Cusco en een hele mooie stad om wat tijd door te brengen. Helaas begon bij mij de tijd al aardig te dringen en moest ik snel beslissingen maken. Arequipa staat bekend om de Cañon del Colca, wat betekent – juist ja – hiken! Nou zou ik een dagtripje kunnen maken, maar uit betrouwbare bronnen had ik vernomen dat dit ook wel de Japanse tour genoemd wordt, ofwel in een bus zitten en foto's maken. Het familiekwaaltje werkt nog steeds, dus wanneer je mij in een bus zet slaap ik voornamelijk. En dat betekende dat ik me weer vol goede moed op gaf voor een tweedaagse trekking. Om 2.30 uur 's nachts ging de wekker, zodat ik om 3.00 uur fris en fruitig paraat stond met mijn rugzakje. De eerste dag bestond vooral uit omlaag lopen (+/- 3200m) en dat bleek toch nog even makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn tempo lag ook weer compleet anders dan dat van de rest van de groep (en daarmee bedoel ik niet per definitie lager), waardoor ik vooral alleen liep. De weg was zwaar en slipperig en een goede focus was geëist en ik heb mij meerdere malen afgevraagd waar ik in hemelsnaam aan begonnen was na een vierdaagse Inca Jungle Trail!? Ik moet er wel even bij vermelden dat de route en het uitzicht adembenemend waren. Ik heb zelfs nog flink wat condors gespot! Na zo'n vijf uur wandelen was de lunch dan ook meer dan welkom en kon ik weer even opladen, alvorens mij klaar te maken voor het volgende deel van de tocht; op naar het hostel, een waar paradijs zonder elektriciteit. Back to basic! De volgende ochtend werd er van ons verwacht dat we om 5.00 uur paraat zouden staan om te beginnen aan een klim van drie uur. Dit alles zonder ontbijt, die stond boven op de berg op ons te wachten. Het toppunt was de vraag van een Slovenisch meisje of ik dit eigenlijk wel gewend was, want ja, in Nederland hebben ze natuurlijk geen bergen? Je begrijpt dus wel dat ik me nu helemaal niet meer kon laten kennen! Dus verstand op nul en gaan met die banaan! En stiekem kwam er best een trots gevoel naar boven toen ik daar boven op die berg stond! Na een overheerlijk ontbijt (ik heb genoten!) was het tijd om met de bus nog wat stops te maken in de omgeving en terug te keren naar Arequipa. De laatste dag in Arequipa heb ik, al zeg ik het zelf, zeer nuttig besteed door een massage te nemen (goed voor de spieren!) en een chocoladeworkshop te volgen (goed voor mij)! ;-)
Na deze trekking vond ik het wel tijd om even rustig aan te doen. Ik nam vanuit Arequipa de bus naar Huacachina, een oase in het midden van de woestijn. Daar is verder vrij weinig te ondernemen, behalve het sandboarden. Nu zijn mijn ski-ervaringen niet helemaal om over naar huis te schrijven, maar ik had toch goede hoop over het sandboarden. In een buggy werd je naar de mooiste zandduinen gereden, waar je je helemaal uit kon leven. De eerste zandduin besloot ik nog veilig op mijn buik naar beneden te glijden, maar bij de anderen vond ik toch dat ik het op zijn minst een kans moest geven om te staan. En eerlijk is eerlijk, ik was zeker niet ontevreden! Volgend jaar dus maar een snowboardlesje boeken! :-)
Zoals ik al zei was er in Huacachina naast een hoop zand vrij weinig te zien en dus ging ik door naar Paracas om het wildlife van Peru te gaan spotten. Paracas op zich was ook een klein paradijsje met de mooie stranden en de relaxte omgeving. In een bootje (met het wandelen was ik ondertussen wel een beetje klaar) ging ik naar de Ballestas eilanden (ook wel de 'the poor man's Galapagos' genoemd) en dat was in één woord geweldig. Overal waar je keek zag je tropische vogels, zeeleeuwen en mijn favoriet, de pinguïns!!
En zo kwam er een einde aan mijn drie weken alleen in Peru. Ik vond het een hele gave ervaring om echt op mezelf aangewezen te zijn en te weten dat dan ook alles wel weer goed komt. Ik heb gave dingen gedaan, leuke mensen ontmoet, inspirerende gesprekken gevoerd en dingen geleerd over andere culturen. De laatste dag heb ik nog even optimaal genoten van het (nacht)leven in Lima en toen was het tijd om door te gaan naar Colombia. Terwijl ik dit verhaaltje schrijf kan ik niet wachten om mijn lieve vriendje dadelijk van het vliegveld te gaan halen en te gaan genieten van (de laatste) twee weken Colombia!
Hasta pronto amigos! :-)
Liefs, Carlijn
-
30 April 2014 - 00:29
Michelle:
Wederom een prachtig, jaloersmakend verhaal maat..:)! Geniet van de laatste weekjes en tot heel snel:)! Xxx -
30 April 2014 - 06:55
Gerrie:
Goedemorgen Carlin. Het is nu hier smorgens7 uur en ben klaar wakker nu ik je geweldige verslag lees.
Niet normaal wat jij allemaal doet...
Je kan zekers trots op jezelf zijn want als ik dit lees denk ik...is dit de Carlin die wij kennen?
Super meis....en eng allemaal,
Wat een reis zeg.
Hier saai weer en moet weer saai gaan werken,dan saai eten koken en opruimen en saai ffkes voor de tv en dan weer saai naar bed hhaahahahah maar ....ben zo saai gelukkig hier.
Ik ga je geweldig verslag nog een keer lezen want zo spannend.
Echt Carlin...toppie allemaal.
Ga nu maar lekker de laatste weken van je menneke genieten en nog veel dingen doen samen.
Heel veel groetjes van Gerrie en Henri....en meis...take care en enjoy....x -
30 April 2014 - 07:50
Ellen:
Super stoer, super sportief en super gaaf! Wat ben jij daar once in a lifetime ervaringen aan het opdoen!
Geniet er van en veel plezier met je menneke!
X Ellen -
30 April 2014 - 09:33
Inge:
Hey vrouwke!
Wat gaat de tijd toch snel!!
Super gaaf wat je allemaal gedaan hebt, niet normaal!! Je mag heel trots zijn op jezelf :D
Geniet er nog maar goed van de laatste 2 weekjes! !
Tot snellos!
X Inge
-
30 April 2014 - 10:11
Millou:
Wauw wauw wauw!! Prachtig. Ik en wederom heerlijk geschreven :) nu nog even samen genieten.
Tot snel lief Jaantje xxxx -
30 April 2014 - 12:09
Maike Porry:
Hey Carlijntje!
Wat super allemaal!! dit pakken ze je nooit meer af....genietuh meid!!!!!!!
Maak er nog wat moois van de laatste 2 weken met Stina en we komen de verslagen een keer live beluisteren@Mares....
Groetjes en een dikke x van Ties en ons uit Reusel -
30 April 2014 - 13:26
Janneke:
Schatteke!
Jeetje waar die hikings op Isla Grande al niet goed voor zijn geweest! ;-) haha... Geweldig om je zo te zien! Ik zeg: call me in Nederland en dan gaan we nog meer hiken! Haha. Ik ben alweer terug, geniet nog van het geweldige Colombia! Dikke kus tot snel! -
30 April 2014 - 18:39
Jacco:
Klinkt goed en herkenbaar in Peru. Erg leuk om zo te lezen.
Veel plezier in Colombia en groetjes aan Stina.
Gr. Jacco -
01 Mei 2014 - 19:55
Evelien:
Zo herkenbaar allemaal, krijg er goede zin van! Peru is de bom ;)
hahah vooral dat zware geploeter om boven op die berg te komen en dan helemaal content zijn met jezelf. Je bent een bikkel! -
02 Mei 2014 - 14:12
Leonie:
Hallo lieve sportieve Carlijn,
allereerst bedankt voor je app!!! super lief dat je er aan hebt gedacht en door de drukte nu pas tijd gehad om te gaan zitten voor je spectaculair sportief avontuur!!! Al je angsten in een keer verdwenen, als je die al had!!!lefgozer!!! Ook deze ervaringen nemen ze je niet meer af...
Veel plezier de komende twee weken samen met Stijn!!! Genietuhhh
Dikke kuzzzzzzzzzz
Groetjes Leonie -
05 Mei 2014 - 15:12
Sanne:
Jaaantje!
Wat een heerlijk verhaal! En wat een gave dingen heb je weer gedaan :)
Geniet nog van de laatste daagjes!
Tot snel xxxxx -
08 Mei 2014 - 12:50
Maria Valkenburg:
Hoi Carlijn
In een woord GEWELDIG wat jij allemaal hebt gedaan, gezien, en hebt meegemaakt!
En dan zo vertellen dat wij het ook een beetje mogen meemaken...
De groeten, en we zien je wel weer in Mares!
tante Maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley