Werken, relaxen, autopech en swingende heupen!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
12 April 2010 | Bolivia, Cochabamba
We zijn pas weer een weekje verder, maar ik weet niet of ik alle belevenissen van deze week weer in één verhaaltje gepropt krijg. Je maakt hier iedere keer wel weer wat mee, dus ik heb het nog steeds goed naar m’n zin. In ons gastgezin gaat alles goed. Ik voel me al goed thuis, wat wil zeggen dat er overal al spullen van mij rondslingeren! ;)
Verder zijn we al druk bezig met onze werkzaamheden op Atendi en hebben we al een aardig idee van Cochabamba. Belangrijk is natuurlijk dat we weten waar de leuke winkeltjes zitten, maar ook de kroegjes natuurlijk. We zijn ook al naar de grootste markt geweest, waar ze werkelijkwaar alles verkopen. Verdwalen is daar niet moeilijk en ook daar zijn de zakkenrollers, dus ik ben op m´n hoede! :P We zijn dus al flink op onderzoek uitgegaan samen ook met Anne en Loek (vrijwilligers). Zij wonen bij de zus van mijn moeder, dus is het altijd gezellig met familieaangelegenheden en natuurlijk ook ’s avonds om even te kletsen en even de stad in te gaan.
Laten we maar beginnen met Atendi. We hebben er nou al weer twee werkweken opzitten. De tijd gaat echt te snel hoor. De eerste week was het voor ons vooral een beetje kijken hoe en wat we konden gaan doen. We hebben vooral meegekeken in het klasje en daar de kinderen ook mee geholpen. Bijvoorbeeld knutselen of helpen bij het schrijven en leren van de cijfers en letters. Erg leuk om te doen! Wel voelde ik me een beetje nutteloos, omdat er nog meer vrijwilligers zijn. Met z’n allen in het klasje helpen is dan ook geen succes. Daarom hebben wij in een gesprek met Maria afgesproken dat we 3 middagen in de week komen en 2 ochtenden. Zo zijn de vrijwilligers meer verdeeld en is het voor ons ook nuttiger om te komen. Wij kunnen dan ook meer werk voor het project thuis doen.
Ja, het project, want daar zijn we voor gekomen hè! Zoals ik vorige keer al geschreven heb is het niveau van de kinderen heel laag. Er zijn nu 5 autisten, maar misschien komen er nog 2 bij. De kinderen praten allemaal niet, en nee dat ligt er niet aan dat ze mij niet kunnen verstaan met m’n kromme Spaans! ;) Maar dat is dus wel een heel belangrijk punt waar we rekening mee moeten houden en wat ik best moeilijk vind. De kinderen zijn wel heel lief en schattig en ik heb hier nu al geleerd om heel blij te zijn met kleine dingen. Zo zijn Ellen en ik vooral aan de slag gegaan in de snoezelruimte. We nemen de kinderen dan apart mee en proberen zo de zintuigen van de kinderen te prikkelen door lichten, spiegels, muziek, veren enzovoorts. Voorheen stonden de kinderen ook maar in hun rolstoeltje buiten en er werd niks mee gedaan door de zusters, omdat zij ook niet wisten daar mee om te gaan. Ik moet zeggen dat ik vind dat het al heel goed gaat. Er was één meisje wat helemaal in zichzelf gekeerd was en zichzelf beet. Na één keer in de snoezelruimte zag je haar helemaal genieten van de muziek. Ze lachte en straalde helemaal, iets wat zelfs de directrice nog nooit gezien had. Ik moet zeggen dat dat wel echt een goed gevoel gaf en dat ik ook best en beetje trots was!
De kinderen zijn stuk voor stuk schatjes, dus wat dat betreft ben ik weer graag te vinden bij Atendi.
En dan had ik gezegd dat ik Cochabamba vorig weekend eens by night zou gaan bekijken, maar dat liep niet helemaal zoals gepland. Het was natuurlijk Pasen, waar we hier niet heel veel van gemerkt hebben. Er waren ook verkiezingen en door één van die twee dingen, waren alle discotheken gesloten. Er mocht immers niet gedronken worden, dat was wel een tegenvaller. Op paaszondag hebben wij gezellig met onze familie gebarbecued en dat kunnen ze hier hoor! Er werden echt bonken vlees opgegooid, in totaal zo’n 10 kilo. Maar het was echt super lekker en heel gezellig. We hebben ook nog cacho gespeeld, een traditioneel Boliviaans spel. Natuurlijk hadden de vrouwen weer gewonnen. Talent of beginnersgeluk? ;)
Verder zijn de Bolivianen ook wel van het eten, het liefst de hele dag door. Nou hou ik er ook wel van, maar wat zij allemaal naar binnen krijgen gewerkt is ongelofelijk. Natuurlijk heb ik zelf ook wel wat typische gerechten geprobeerd, zoals salteñas (soort pasteitjes), piqué machu (héél veel vlees), maar ook kippenhartjes, darmen van de koe, en de koeienuiers en sushi (niet bepaald Boliviaans, maar moest ik toch ook een keer proberen). Ik ben dus al een redelijke alleseter aan het worden! :D Hier staat wel tegenover dat het waarschijnlijk de verkeerde kant op gaat met m´n goede voornemen, de nodige kilo´s kwijtraken. Misschien dan toch maar eens de sportschool in Bolivia bezoeken? ;)
En natuurlijk hadden we vorige week nog de verjaardag van onze zus Fabiola, wat ook een heel geslaagde dag was geweest. De voorbereidingen van het feest begonnen ’s middags al, dus moesten wij maar vrij vragen bij Atendi. En dat is hier zo geregeld hoor, no problemo! Alles werd voor de dag gehaald en samen met mi madre y my hermanas hebben we geholpen met koken en de salades maken. Daarna even snel naar huis, omkleden en weer terug naar de party. En een party was het! We hebben gezellig gegeten (weer veel vlees) en daarna gedanst, gezongen en gedronken. Er was een typisch Boliviaans bandje met gitaren en accordeons, heel leuk. En natuurlijk een kampvuur! Al met al een mooi feestje om te drinken op onze komst en op alle mooie dingen we nog mee mogen gaan maken! Ben benieuwd wat er met mijn verjaardag allemaal georganiseerd wordt… ;)
En dan dit weekend, wat een avonturen weer. De ouders van Loek waren deze week aangekomen in Bolivia en samen met hen zouden we een weekendje weg gaan. Maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd natuurlijk. Dus uiteindelijk waren we met zo’n 14 man, een zooitje bij elkaar geraapt. Die neef en kinderen gingen mee, maar ook de zus van de schoonzus van iemand anders. Snappie? Ik snapte er zelf ook weinig van, maar dat is hoe het gaat in Bolivia. Al met al was het een gezellig clubje. We zouden naar Chapare gaan, de jungle van Bolivia. Lekker relaxen in een huisje en een beetje aan het zwembad liggen. Even een mooi bruin kleurtje kweken. Ook daarvoor hadden we natuurlijk al de nodige voorbereidingen getrefd, want we hebben ons eens even helemaal lekker laten scrubben in een of andere sjappie spa. Ach ja, fijn was het wel! ;)
We zouden dus om 12 uur vertrekken, zodat we lekker om 3 uur daar zouden zijn. Maar ook hier is sprake van de Bolivian time, de een moest weer werken en de auto was nog niet klaar. Zucht, nou om 3 uur zaten we dan eindelijk in de auto. Ik dacht lekker m’n ogen dicht te doen, maar dat ging hem echt niet worden. Wat een dodemansrit! Inschattingsvermogen hebben die Bolivianen absoluut nul komma nul. Onder het motto ik zie niets, dus er komt niets zijn wij daar die bergen door gescheurd. Niet normaal gewoon, af en toe zat ik met handen voor m’n ogen in die auto. Maar het kon allemaal nog erger, want die andere auto had geen licht. Heel fijn in een tunnel, waarvan je niet weet hoe lang die is…
Nou, wonder boven wonder zijn we heelhuids aangekomen in Chapare. En naturlijk hebben we ’s avonds weer lekker gebarbecued. En Bolivia is Bolivia niet als er niet gedanst wordt op een feestje. Ja, daar zat ik dus met m’n stijve heupjes op m’n stoeltje te kijken hoe de rest lekker zat te swingen. Op het feest van Fabiola was mij ook al meerder keren geleerd hoe te dansen, maar de hoop was al snel opgegeven. Voor mijzelf had ik dat natuurlijk al 10 jaar geleden vastgesteld. Toch dacht Rodo, mijn neef, mij nog wel even te leren dansen. En hoe ik m’n best ook deed, hij zei zelfs tegen mij: ‘You are really a mission impossible!’ Ai, dat kwam hard aan natuurlijk! ;) Dus heb ik m’n stinkende best gedaan en aan het eind van de avond werd er toch nog gezegd: ‘Carolaijn, you’ve got it!’ Joehoe, zeg mij natuurlijk niet dat dingen niet lukken! :P
Op zaterdag en zondag hebben de dames lekker aan het zwembad gelegen in de hoop als een bruine Godin terug te komen, terwijl de mannen gingen vissen voor het avondeten. Goed voor elkaar toch? Het was gewoon echt een gezellig weekendje en we hebben lekker gerelaxed. Een mooie natuur en gezellige mensen. Dus wat zou een goede terugreis nog in de weg staan?
Och ja, de lampen deden het natuurlijk niet. Omdat zelfs de chauffeur in die auto een beetje klamme handjes kreeg in die tunnel wilde hij toch ook wel graag dat die nog gemaakt werden. Drie uur later was dat dan ook eindelijk gefixt en konden we om 5 uur op huis aan. Alles ging helemaal vlekkeloos, op het kleinigheidje na dat de lichten een beetje omhoog schenen. Maar dat doet je na die heenreis ook niks meer. Dus durfde ik het wel aan om nu even een dutje te doen. Totdat de auto ineens plotsklap stilstond. Jawel hoor, nieuwe problemen. De band van de auto met inderdaad die foute lichten was lek. Ach ja, dat kon er natuurlijk ook nog wel bij. Het was pikdonker op een te enge weg op zo’n 4000 meter hoogte. Zeg maar gerust in de wolken, dus was het ook nog een aardig koud temperatuurtje. Maar niks aan de hand, er lag immers een reserveband in de auto die voor het reisje nog gekocht was. Je wist natuurlijk nooit! Alleen was het een beetje jammer dat die band onderhand de helft kleiner was als de band die er eigenlijk op moest, klein inschattingsfoutje. Jezusmina, wat een koekenbakkers hier!! Uiteindelijk zijn twee neven naar het dichtstbijzijnde dorp gereden om een nieuwe band te regelen, terwijl wij met 7 man maar even in die andere auto moesten wachten. Verschrikkelijk en niet iedereen vond het even grappig, maar ik vond het hilarisch! Je kunt er hier ook gewoon niet vanuit gaan dat alles meteen goed gaat. Nou, na nog 3 uurtjes wachten konden we dan eindelijk door en lag ik om 12 uur in m’n bedje. Het was een weekendje met de nodige strubbels, maar het was super gezelig! Laat alle andere avonturen maar weer komen! :D
We hebben verder al aardig wat tripjes gepland samen ook met Anne, waaronder Chili, Peru, de mijnen in Potosi, Salar de Uyuni en ik zal vast een tipje van de sluier oplichten: Vrijdag gaan Ellen, Anne en ik parasailen van de mooie bergen in Cochabamba! Hoe gaaf is dat? Nog geen redenen om me te vervelen dus!
Adios!
Liefs, Carlijn
Verder zijn we al druk bezig met onze werkzaamheden op Atendi en hebben we al een aardig idee van Cochabamba. Belangrijk is natuurlijk dat we weten waar de leuke winkeltjes zitten, maar ook de kroegjes natuurlijk. We zijn ook al naar de grootste markt geweest, waar ze werkelijkwaar alles verkopen. Verdwalen is daar niet moeilijk en ook daar zijn de zakkenrollers, dus ik ben op m´n hoede! :P We zijn dus al flink op onderzoek uitgegaan samen ook met Anne en Loek (vrijwilligers). Zij wonen bij de zus van mijn moeder, dus is het altijd gezellig met familieaangelegenheden en natuurlijk ook ’s avonds om even te kletsen en even de stad in te gaan.
Laten we maar beginnen met Atendi. We hebben er nou al weer twee werkweken opzitten. De tijd gaat echt te snel hoor. De eerste week was het voor ons vooral een beetje kijken hoe en wat we konden gaan doen. We hebben vooral meegekeken in het klasje en daar de kinderen ook mee geholpen. Bijvoorbeeld knutselen of helpen bij het schrijven en leren van de cijfers en letters. Erg leuk om te doen! Wel voelde ik me een beetje nutteloos, omdat er nog meer vrijwilligers zijn. Met z’n allen in het klasje helpen is dan ook geen succes. Daarom hebben wij in een gesprek met Maria afgesproken dat we 3 middagen in de week komen en 2 ochtenden. Zo zijn de vrijwilligers meer verdeeld en is het voor ons ook nuttiger om te komen. Wij kunnen dan ook meer werk voor het project thuis doen.
Ja, het project, want daar zijn we voor gekomen hè! Zoals ik vorige keer al geschreven heb is het niveau van de kinderen heel laag. Er zijn nu 5 autisten, maar misschien komen er nog 2 bij. De kinderen praten allemaal niet, en nee dat ligt er niet aan dat ze mij niet kunnen verstaan met m’n kromme Spaans! ;) Maar dat is dus wel een heel belangrijk punt waar we rekening mee moeten houden en wat ik best moeilijk vind. De kinderen zijn wel heel lief en schattig en ik heb hier nu al geleerd om heel blij te zijn met kleine dingen. Zo zijn Ellen en ik vooral aan de slag gegaan in de snoezelruimte. We nemen de kinderen dan apart mee en proberen zo de zintuigen van de kinderen te prikkelen door lichten, spiegels, muziek, veren enzovoorts. Voorheen stonden de kinderen ook maar in hun rolstoeltje buiten en er werd niks mee gedaan door de zusters, omdat zij ook niet wisten daar mee om te gaan. Ik moet zeggen dat ik vind dat het al heel goed gaat. Er was één meisje wat helemaal in zichzelf gekeerd was en zichzelf beet. Na één keer in de snoezelruimte zag je haar helemaal genieten van de muziek. Ze lachte en straalde helemaal, iets wat zelfs de directrice nog nooit gezien had. Ik moet zeggen dat dat wel echt een goed gevoel gaf en dat ik ook best en beetje trots was!
De kinderen zijn stuk voor stuk schatjes, dus wat dat betreft ben ik weer graag te vinden bij Atendi.
En dan had ik gezegd dat ik Cochabamba vorig weekend eens by night zou gaan bekijken, maar dat liep niet helemaal zoals gepland. Het was natuurlijk Pasen, waar we hier niet heel veel van gemerkt hebben. Er waren ook verkiezingen en door één van die twee dingen, waren alle discotheken gesloten. Er mocht immers niet gedronken worden, dat was wel een tegenvaller. Op paaszondag hebben wij gezellig met onze familie gebarbecued en dat kunnen ze hier hoor! Er werden echt bonken vlees opgegooid, in totaal zo’n 10 kilo. Maar het was echt super lekker en heel gezellig. We hebben ook nog cacho gespeeld, een traditioneel Boliviaans spel. Natuurlijk hadden de vrouwen weer gewonnen. Talent of beginnersgeluk? ;)
Verder zijn de Bolivianen ook wel van het eten, het liefst de hele dag door. Nou hou ik er ook wel van, maar wat zij allemaal naar binnen krijgen gewerkt is ongelofelijk. Natuurlijk heb ik zelf ook wel wat typische gerechten geprobeerd, zoals salteñas (soort pasteitjes), piqué machu (héél veel vlees), maar ook kippenhartjes, darmen van de koe, en de koeienuiers en sushi (niet bepaald Boliviaans, maar moest ik toch ook een keer proberen). Ik ben dus al een redelijke alleseter aan het worden! :D Hier staat wel tegenover dat het waarschijnlijk de verkeerde kant op gaat met m´n goede voornemen, de nodige kilo´s kwijtraken. Misschien dan toch maar eens de sportschool in Bolivia bezoeken? ;)
En natuurlijk hadden we vorige week nog de verjaardag van onze zus Fabiola, wat ook een heel geslaagde dag was geweest. De voorbereidingen van het feest begonnen ’s middags al, dus moesten wij maar vrij vragen bij Atendi. En dat is hier zo geregeld hoor, no problemo! Alles werd voor de dag gehaald en samen met mi madre y my hermanas hebben we geholpen met koken en de salades maken. Daarna even snel naar huis, omkleden en weer terug naar de party. En een party was het! We hebben gezellig gegeten (weer veel vlees) en daarna gedanst, gezongen en gedronken. Er was een typisch Boliviaans bandje met gitaren en accordeons, heel leuk. En natuurlijk een kampvuur! Al met al een mooi feestje om te drinken op onze komst en op alle mooie dingen we nog mee mogen gaan maken! Ben benieuwd wat er met mijn verjaardag allemaal georganiseerd wordt… ;)
En dan dit weekend, wat een avonturen weer. De ouders van Loek waren deze week aangekomen in Bolivia en samen met hen zouden we een weekendje weg gaan. Maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd natuurlijk. Dus uiteindelijk waren we met zo’n 14 man, een zooitje bij elkaar geraapt. Die neef en kinderen gingen mee, maar ook de zus van de schoonzus van iemand anders. Snappie? Ik snapte er zelf ook weinig van, maar dat is hoe het gaat in Bolivia. Al met al was het een gezellig clubje. We zouden naar Chapare gaan, de jungle van Bolivia. Lekker relaxen in een huisje en een beetje aan het zwembad liggen. Even een mooi bruin kleurtje kweken. Ook daarvoor hadden we natuurlijk al de nodige voorbereidingen getrefd, want we hebben ons eens even helemaal lekker laten scrubben in een of andere sjappie spa. Ach ja, fijn was het wel! ;)
We zouden dus om 12 uur vertrekken, zodat we lekker om 3 uur daar zouden zijn. Maar ook hier is sprake van de Bolivian time, de een moest weer werken en de auto was nog niet klaar. Zucht, nou om 3 uur zaten we dan eindelijk in de auto. Ik dacht lekker m’n ogen dicht te doen, maar dat ging hem echt niet worden. Wat een dodemansrit! Inschattingsvermogen hebben die Bolivianen absoluut nul komma nul. Onder het motto ik zie niets, dus er komt niets zijn wij daar die bergen door gescheurd. Niet normaal gewoon, af en toe zat ik met handen voor m’n ogen in die auto. Maar het kon allemaal nog erger, want die andere auto had geen licht. Heel fijn in een tunnel, waarvan je niet weet hoe lang die is…
Nou, wonder boven wonder zijn we heelhuids aangekomen in Chapare. En naturlijk hebben we ’s avonds weer lekker gebarbecued. En Bolivia is Bolivia niet als er niet gedanst wordt op een feestje. Ja, daar zat ik dus met m’n stijve heupjes op m’n stoeltje te kijken hoe de rest lekker zat te swingen. Op het feest van Fabiola was mij ook al meerder keren geleerd hoe te dansen, maar de hoop was al snel opgegeven. Voor mijzelf had ik dat natuurlijk al 10 jaar geleden vastgesteld. Toch dacht Rodo, mijn neef, mij nog wel even te leren dansen. En hoe ik m’n best ook deed, hij zei zelfs tegen mij: ‘You are really a mission impossible!’ Ai, dat kwam hard aan natuurlijk! ;) Dus heb ik m’n stinkende best gedaan en aan het eind van de avond werd er toch nog gezegd: ‘Carolaijn, you’ve got it!’ Joehoe, zeg mij natuurlijk niet dat dingen niet lukken! :P
Op zaterdag en zondag hebben de dames lekker aan het zwembad gelegen in de hoop als een bruine Godin terug te komen, terwijl de mannen gingen vissen voor het avondeten. Goed voor elkaar toch? Het was gewoon echt een gezellig weekendje en we hebben lekker gerelaxed. Een mooie natuur en gezellige mensen. Dus wat zou een goede terugreis nog in de weg staan?
Och ja, de lampen deden het natuurlijk niet. Omdat zelfs de chauffeur in die auto een beetje klamme handjes kreeg in die tunnel wilde hij toch ook wel graag dat die nog gemaakt werden. Drie uur later was dat dan ook eindelijk gefixt en konden we om 5 uur op huis aan. Alles ging helemaal vlekkeloos, op het kleinigheidje na dat de lichten een beetje omhoog schenen. Maar dat doet je na die heenreis ook niks meer. Dus durfde ik het wel aan om nu even een dutje te doen. Totdat de auto ineens plotsklap stilstond. Jawel hoor, nieuwe problemen. De band van de auto met inderdaad die foute lichten was lek. Ach ja, dat kon er natuurlijk ook nog wel bij. Het was pikdonker op een te enge weg op zo’n 4000 meter hoogte. Zeg maar gerust in de wolken, dus was het ook nog een aardig koud temperatuurtje. Maar niks aan de hand, er lag immers een reserveband in de auto die voor het reisje nog gekocht was. Je wist natuurlijk nooit! Alleen was het een beetje jammer dat die band onderhand de helft kleiner was als de band die er eigenlijk op moest, klein inschattingsfoutje. Jezusmina, wat een koekenbakkers hier!! Uiteindelijk zijn twee neven naar het dichtstbijzijnde dorp gereden om een nieuwe band te regelen, terwijl wij met 7 man maar even in die andere auto moesten wachten. Verschrikkelijk en niet iedereen vond het even grappig, maar ik vond het hilarisch! Je kunt er hier ook gewoon niet vanuit gaan dat alles meteen goed gaat. Nou, na nog 3 uurtjes wachten konden we dan eindelijk door en lag ik om 12 uur in m’n bedje. Het was een weekendje met de nodige strubbels, maar het was super gezelig! Laat alle andere avonturen maar weer komen! :D
We hebben verder al aardig wat tripjes gepland samen ook met Anne, waaronder Chili, Peru, de mijnen in Potosi, Salar de Uyuni en ik zal vast een tipje van de sluier oplichten: Vrijdag gaan Ellen, Anne en ik parasailen van de mooie bergen in Cochabamba! Hoe gaaf is dat? Nog geen redenen om me te vervelen dus!
Adios!
Liefs, Carlijn
-
12 April 2010 - 21:55
Lisanne:
Hola chica!
Aan dat daaaansen gaan we tijdens werchter hard werken ;) geen beginnen aan zo te horen maar een leuke uitdaging!!
Veel plezier en de groetjes aan je mattie,
kusss -
12 April 2010 - 21:58
Lisanne:
p.s. we gaan samen dan ook maar ns SUSHI eten!!!!! :D
kussss -
12 April 2010 - 22:19
Padre :
Hey megje,Hoezo kunnen de jaantjes niet dansen,samen met Mies zullen we die Bolivi(j)aantjes dat wel eens leren!Xxx -
13 April 2010 - 05:46
Ans:
Ha Carlijn,
Wat een feesten,lekker eten, gezelligheid en avonturen weer !!
Groetjes Ans -
13 April 2010 - 07:14
Lieke & Joost:
Whaaa wat maak jij toch veel mee zeg! Al die feestjes en uitstapjes.... vooral die dingen die ook nog allemaal op het programma staan, Joost en ik zijn zo jaloers hahaha ;)
Mega veel plezier gewenst!!!
xx -
13 April 2010 - 07:42
Tante Mieke :
hoi Carlijn en Ellen . Wat een avonturen beleven jullie,gelukkig dat je zo positief bent en overal van geniet. Beginnersgeluk of talent? Ik weet zeker dat het talent is. Heb je van jullie pap. Dansen is wat minder maar ook een jaanenkwaal Tante Rien kan niet eens in de maat klappen.En ik ben als enige uit het zangkoor gezet. Maar er zijn ergere dingen geniet en tot hoors tante Mieke. -
13 April 2010 - 07:43
Inge:
Hey vrouwke!
Wat een verhalen weer! Echt gaaf! En ben jaloers op je komende parasailing avontuur! Wat gaaf zeg! Ik hoor wel weer dat je hier een toptijd hebt en nog gaat krijgen! Geniet ervan!
Kus Inge -
13 April 2010 - 07:55
Leonie:
Wauw en dat allemaal in twee weken tijd en wat je nog te wachten staat.....Ik ben gewoon weg toch wel een beetje jaloers als ik dat allemaal lees en ik zou best wel een vlieg willen zijn.
De salsa lessen zijn ook van pas gekomen lees ik....HAHA jaja stijve heupen ik denk iets anders stijf...
Heel veel plezier nog en zeker met het aankomende avontuur laat ze maar eens horen hoe Hollandse meisjes kunnen gillen als je daar in de hoogte hangt...
Veel liefs de Rasjes XXX -
13 April 2010 - 11:31
Lisa:
Hoi Carlijn
Wat een gedoe allemaal, maar jullie schrikken nergens meer voor terug.Jullie moeten samen maar een nederlands dansje oefenen (klompendans) of (ga je mee naar reusel) Ellen heeft dat van oma geleerd en voor jou goed te doen. Komt ook weer goed.Ik wil daar dan een foto van zien, en ik denk wel meerdere mensen (ha ha)
Groetjes lisa -
13 April 2010 - 12:55
Mieke:
Hé Carlijn,
Wat heerlijk om je verhaal weer te lezen. In gedachten zag ik het al voor me, die afschuwelijke rit in het donker. Bij het idee alleen al krijg ik klotsende oksels...
Veel plezier vrijdag met het parasailen, ben stiekem wel een beetje jaloers!
Gr. Mieke x -
13 April 2010 - 16:10
Mies En Elly.:
Hoi Carlijn en Ellen.
Wanneer ik dat allemaal zo lees maken ze jullie daar geen poep. Ik denk dat we voor jullie maar een paar klompen mee moeten nemen zodat je ze daar de klompendans kunt leren. Jos en ik gaan maar vast aan het oefenen.Bij hem is er volgens mij een steekje los sinds hij zich Padre noemt.Als ik dat allemaal zo zie, hoeven we ons over het eten geen zorgen te maken, laat ze maar vast een varkentje aan het spit doen.Groeten en tot ziens. Mies. -
13 April 2010 - 17:57
Mam:
Hola Carolaijn,
You've got it, is dat dan een ietsie pietsie van moederskant???
Ook mooi om te horen dat de kinderen genieten van de kleine dingen, die jullie met ze doen.
En parasailen, wel zonder handen voor de ogen he!
Geniet nog van alles, samen met Ellen en de rest van jullie grote familie.
Kus mam. -
14 April 2010 - 19:14
Anouk:
Heej Carlijn!
Super om je leuke verhalen te lezen... Wat een leuke avonturen beleef jij daar!
haha dat jij kan dansen dat wist ik wel, je toont je talent wel alleen maar in andere landen. (herinner jij je Polen nog, weet je nog wat voor danstalent jij toen was :P )
Nog veel plezier maar dat zal wel lukken met al die leuke dingen in het vooruitzicht!
liefs Anouk
en een dikke kus van Daan -
14 April 2010 - 19:21
Tante Maria:
Ik ben er eens goed voor gaan zitten, om alles te lezen!Het was er nog niet van gekomen, maar had via Lieke al veel gehoord. Maar het klinkt allemaal weer GEWELDIG!! En ik weet niet of het aan jullie ligt, maar zelfs een auto uitstapje verloopt bij jullie speciaal?! Ook het bezig zijn met de kinderen klinkt speciaal, en wat fijn als je ze zo ziet genieten!! Carlijn ik weet zeker dat je er iets moois van maakt daar!!Heel veel groeten van Fam Valkenburg -
15 April 2010 - 12:22
Marieke:
heey Carlijn! en Ellen!
kei mooi foto's en
wat een geweldig verhaal weer! echt super om te lezen! veel feest en dans plezier nog!
groetjes daar!!
liefs, uit Zurrik
-
16 April 2010 - 07:20
Sjarrel:
heeej muts
jullie maken het daar wel, met volop avontuur en uitdagingen.wat leuk dat meisje in die snoezelruimte met die mooie lach op haar snoet.
geniet nog van jullie mooie tijd daar en we kijken uit naar het volgende avontuur.
xxjes van sjarrel -
16 April 2010 - 08:43
Renee:
Nou, dat noem ik nog eens afstuderen! En wij zitten hier op die 'geweldige' Fontys.. in het afwisselende weer zonder spannende avonturen! :(
Ik zie het al voor me hoe je daar heb staan te schudden met je heupen, ik kan me Valkenswaard nog herinneren ;)!
Ik ben jaloers, ik denk dat ik maar weer voor een jaar vertraging ga (1 of 2 jaar, wat maakt het nog uit!) en dan ga ik volgend jaar nog een keer afstuderen, maar dan lekker in het buitenland á la Carlijn!
Chick, veel plezier daar nog! Heb bij de weg mijn minor zo goed als afgesloten!
Nou doejjjjjjjj..
XXX Renee -
16 April 2010 - 16:45
Karin:
Hee Carlijn!
Wat een verhaal weer! Echt heel leuk om jullie avonturen te lezen! :) Ik ben benieuwd hoe het parasailen geweest is haha! Nog een hele fijne tijd daar samen!
X Karin
-
17 April 2010 - 10:34
Stijn:
Hey! Wat ben je toch goed bezig daar! Doe maar goed opletten bij de BBQ's. Zodat je hier ook een keer voor ons kan BBQen. Die salsa les is toch nog ergens goed voor geweest zie ik! Veel plezier vandaag met paragliden! En zorg dat je heel huids beneden aankomt!
Ga ik lekker van mijn weekend genieten.
Dikke X -
18 April 2010 - 09:46
Janneke:
He meid,
In een woord: WOW!!! Wat ben ik jaloers op de dingen die jij doet. En ik wist wel dat jij ook salsa kon dansen! Als je maar genoeg oefent.. ;) Heel leuk, nu een keer mee met mij? :P En sushi eten, dat gaan we dan ook een keer doen als je weer terug bent. Voor nu nog heeeeeel veel plezier met parasailen en Peru en Chili!! Wow! Geniet ervan!
XXX -
18 April 2010 - 19:00
Marieke:
Hey vrouwke!!
Wat een geweldige verhalen en foto's!!
Volgens mij hebben we een nieuw Zumba tallent gevonden, jij gaat natuurlijk vanaf dat je terug ben mee op maandag avond.
Even een kleine voetbal update: Feyenoord heeft Fc Twente een beetje ''geholpen'' alleen in Ajax heeft ook weer gewonnen dus de kampioen is nog niet bekend. Verder wordt die beker finale in 2 duels gespeeld waar ik het dus sowieso niet mee eens ben.
Veel plezier nog!!
Groetjes Marieke -
20 April 2010 - 15:59
Tu Hermano:
Hola Carlijn!
Mooie om te lezen dat het goed gaat daar en dat jullie de zusters daar ook nog wat kunnen leren! Goed dat jullie ook nog hard werken in plaats van alleen maar feesten!
Mucho placer y éxito aún!;)
tu hermano -
21 April 2010 - 23:23
Arno En Lilian :
Hoi Carlijn,
Hoorden dat jullie weer een spannend avontuur hebben beleefd. (en Loek heeft gefilmd,moet ook gebeuren!)We wilden jullie nog even laten weten dat we het erg gezellig hebben gevonden.
Let goed op jezelf en op elkaar! En nog veel (veilige) avonturen gewenst!
Groetjes vanuit Brazilie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
